Yazmak ile olmuyor ey deli gönlüm
 Bir dertliye deva olabildinmi?
  Riya ile geçer yoksa bu ömrün

Bir hastaya ilaç olabidinmi?   

                                                       VAR MISINIZ BEKLEMEDEN YAPMAYA?

           İyiliğini bir şey saymak ve iyiliği ile gururlanmak, gönül bulandırır.Minnet iyiliğin değerini eksiltir veya keser, iyiliği bir görev diye yapmak ve unutmak gerekir.Hep bir şeyler aldığınızda mı mutlu olacaksınız? aslında vermek, almaktan daha büyük bir haz ve mutluluk verir. Beklemekle ne geçti elimize ben bekledim, sen bekledin oysa insan yaptıkça kendi doyup kendi huzur bulacak. Yardım, paylaşmak, cömertlik, var mısın? bütün beklediklerimizi kendimiz yapmaya.          

         Aşevi ve misafirhane açılmadan önce hastane bahçesinde naylon çadırların altında, karton kutular üzerinde kuru ekmek ve simit ile öğün geçiren onlarca insan gördüm. Kader hanım der ki öyle manzaralarla karşılaştım ki aşevimizde; midesinin tamamını bir daha hiç acıkmayacak kadar doldurmak isteyenler, yiyemedikleri ekmek ve yemeği naylon poşete koyarak cebine sıkıştıranlar, işte böyle garibanlara sıcak yemek ve çay imkanı sunuyor Deniz Feneri.         

       O günlerde gördüğüm bir manzarayı paylaşmak istiyorum. Bir akşam üzeri hastane bahçesine yemek götürmüş, bir başka arkadaşımın da getireceği yemekleri beklerken az ilerde bir hanım kanser hastası olduğu belli olan çocuğunu bir poşetin içinden bir şeyler alarak doyurduğunu görünce yanlarına gidip biraz sonra sıcak yemek dağıtacağımızı çocuğunu yemek ile doyurmasını söyledim, gözüm poşetin içindeki kırılmış kuru soğan ve ekmeğe takıldığında gözlerimden boşalan yaşlara engel olamadım ve o çocuk kontrole gelmiş, sonbaharın serin gecesinde sokakta yatacaktı, bir otele bıraktı eşim.  Beni çok etkileyen bu olayı yerel bir radyodan insanlara duyurup yardım etmelerini, hiç olmazsa bir çorba yapıp götürmelerini rica ettim. Çağrıma cevap alamadım, sandım ki beni kimse duymadı. Ta ki Ramazan'ın birinci günü yemek götürdüğüm güne kadar. Bir kaç masada insanlar birbirinden güzel yemekler, kasalar dolusu pideler, lahmacunlar dağıtıyorlardı. Sorduğumda ise bir bayanın radyoda bu insanları anlattığını çok üzüldüklerini söylediler.           

        Evet beni çok duyan olmuş ama Ramazan'ın gelmesini bire bin almayı beklemişler, bu durum devam edince aynı radyodan yemeklerin çoğunun döküldüğünü kağıt tabaklarla verilen yemekleri insanların saklama şansı olmadığını, Ramazan'dan sonra da o insanların orada olduklarını, gerekirse ben organize ederim dememe rağmen Ramazan'ın bitimine birkaç gün kalana kadar geldiler. Onlardan bazılarını kandillerde de gördüm. İşte Deniz Feneri her günü Ramazan kabul edip o insanlara sıcacık mekanlarda yatak ve aş imkanı sağlıyor. Allah (c.c.) bu derneği Ayağa kaldıran, ayakta tutan güzel gönüllü insanlardan razı olsun. 1997 yılında uykusuz gecelerime Uğur beyin sönük kamera ışığı ile çaresizlere yardım programı arkadaş oluyordu. O sönük kamera ışığının bir güneş ışığına dönüşeceğini tüm dünyadaki çaresizlere ulaşacağını sanırım hayal bile edemezdi. Halis niyetlerle yola çıkıldığında Rabbim güzel yolcular çıkartıyor insanların yoluna. Benim tencerelerdeki yemeklerim aşevine dönüştü, ben bunu yaşadım ve gördüm, beni bu yolculuğumda yalnız bırakmayan, beni anlayan, dinleyen Deniz Feneri Ankara Şubesi Müdiresi Kader Güngör hanımefendiye tüm hasta ve yakınlarının her sorununda yanında olduğu için şükranlarımı sunuyorum.           

        Hepimiz birer kibrit yakarsak hayatın karanlıklarına, tüm dünya aydınlık olacaktır. Ben küçücük katkımızın her çaresiz insana ulaştığını düşünüyorum. Bu beni çok mutlu ediyor ayrıca kitabım dernekte satılıyor, içindeki güzel insanların ruhlarını Rabbim haberdar eder inşallah. Bu dramlar büyük şehirlerdeki hastanelerin hemen hemen hepsinde yaşanıyor. Bunlardan biri de Ankara Numune Hastanesi'nin rehabilitasyon bölümü. Yalnızca çocuk bölümünde 45-50 hasta var, özürlü olan bu çocukların bir çoğu taşradan gelen ve yoksul insanlar, bez bulamadıkları için altları sık açılamayan çocuklarda yaralar meydana geliyor çamaşır ve pijama bulamayan bu yavrucakları görüp duyarsız kalamadım. Radyo Hedef'te bu insanların içinde bulundukları durumu anlatmaya çalıştım. Her şeyi devletten beklememeliyiz, devlet tüm imkanlarını seferber etmiş olmasına rağmen maalesef mümkün olmayan şeyler için de bizlerin destek olması lazım. Aylarca hastanede kalan aileleri ve çocuklarının çamaşır yıkama ve kurutmalarının büyük bir sorun olduğunu anlattım. Allah (c.c.) binlerce kez razı olsun programı dinleyen isminin açıklanmasını istemeyen duyarlı bir beyefendi çamaşır makinesi ve kurutma makinesi aldı. Bir başka beyefendi de çamaşır makinesi aldı.  

        Bu asil davranışlar bana dinlediğim bir olayı hatırlattı. Çevresinde hep yaptığı yardımlar ile tanınan bir hanım öldüğü zaman tabutu eller üzerinde giderken kalp gözü açık birisi, bu hanım gösterişten uzak yalnızca Allah rızası için bir soğan vermiş tabutun üzerinde o soğanı götürüyor demiş. Meğerse ömrü boyunca yaptığı tüm hayırları gösteriş için yapmış, fakat ölümünden bir kaç gün önce kapıya gelen dilenciye eline geçen o soğanı gösterişten uzak, yalnızca Allah (c.c.) rızası için vermiş ve giderken de o bir tek soğanı götürmüş.  Bu dramları anlattığım zaman ağlayarak arayan duyarlı insanlar oldu ve hemen harekete geçtiler Allah (c.c.) hepsinden razı olsun. Çevremde 10-15 yaşlarındaki çocuklarına her çıkan modelden cep telefonu alıp sınırsız konuşma yetkisi veren, torba torba yabancı pahalı markalardan giysi ve ayakkabılar alanları da gördüm, 40 sıcakta bir hastane odasında yırtık yün kazak, yırtık kadife pantolon, ikisinin de uçları kopmuş ayağının yarısı yerde iki farklı terlik olan bir çocuk gördüm. Gözlerimin ayaklarına takıldığını görünce utancından ayaklarını saklamaya çalışan, ağzı maskeli gül yüzlü yavrum sen değil bizler utanalım.           

       Dolaplar dolusu giysileri olduğunu bildiğim insanlara bunları anlatıp en azından kullanmadıklarını istediğim onlarcası, dolaplarından onları çıkarmaya bir türlü zaman bulamıyorlar. Bizlere verilen nimetlerde onların hakkı olduğunu bilmeliyiz. Konya'dan gelen kanser hastası dört yaşındaki Tuanna'mın istediği giyecekleri alıp götürdüğümde Allah (c.c.) razı olsun demesini işitmek kadar güzel bir şey olabilir mi? Ayrıca bunları yapmak bir ayrıcalık ya da lütuf değil, yalnızca insan olmanın gereği... Lütfen en yakınımızda bulunan bu tür yerleri ziyaret edelim, içi yanmış bir yavru; içim yanıyordu iyi ki soğuk kola getirdiniz, uzattığım sakızlara elini uzatarak Allah (c.c.) razı olsun teyzesi, Ayşegül 3-4 gündür sakız istiyordu diyen ve birkaç gün sonra 16 yaşındaki yavrusunu cennete uğurlayan bir anne bulacaksınız.            İhtiyaç sahibi insanların sesini duyurmamda bana destek olan Ankara'da yayın yapan Arifan Radyo (103.4) ve Hedef Radyo (91.8) yöneticilerine, programcılarına ve dinleyicilerine şükranlarımı sunuyorum. Hedef Radyosunda görevli iki güzel gönüllü kardeşim kitaptan bölümleri günlerce uğraşarak CD haline getirdi, çoğaltarak bana verdiler, kitabım ile birlikte satılıyor. İsimlerini CD'lerin hiçbir bölümüne koymadan, bilinmesini istemeden yalnızca Allah (c.c.) rızası için böyle güzel bir eser hazırladılar. Ayrıca defalarca özel programlar yaparak hem kitabımın tanıtımını yapıp satışına destek oluyorlar hem de bir yaralı gönle biraz olsun serinlik vermek ve insanların bu büyük acı sonucunda isyana gitmesini önlemek için büyük gayret gösteriyorlar.  Hastanelere birlikte ziyaretler yapıyoruz. Her seferinde elleri kolları dolu olarak geliyor ve hiçbir programlarında ne yaptıklarını asla anlatmıyorlar. Ne o çocukları ne de ölmüş çocukları ve yaralı anneleri - babaları kullanarak reklam yapma gayreti içinde olmadan, bu radyoların dinleyici kitlesi de ne Ramazan ne de kandilleri beklemeden çok ama çok güzel şeyler yapıyorlar ve unutmuyorlar. Onlarda kendi çevrelerine duyurup, çoğalarak gidiyorlar Allah (c.c.) her birinden binlerce kez razı olsun..           

        Radyoya konuk olup Rehabilitasyon merkezini anlattığım bir programdan iki gün sonra mutfakta kahvaltı hazırlarken balkona yeşil rengin yoğun olduğu çok güzel bir kuş konmuş, yüzü bana doğru dönük olarak sürekli ötüyor, sanki benimle konuşuyordu. Balkona çıktım aramızdaki mesafe çok az olmasına rağmen uçmuyor, balkon demirlerinin üzerinde adeta sevincinden sürekli öterek raks eder gibi bir oraya bir buraya gidip geldi, sonra uçup gitti. O sırada odasında uyumakta olan kızım yanıma gelip, anneciğim duydun mu bir kuş 10-15 dakikadır çok güzel ötüyor dedi. Daha sonra hastaneyi aradığımda o kuşun balkonda olduğu saatlerde programı dinleyen güzel gönüllü onlarca insan güzel hediyeler alarak ziyarete gitmişler. Cennet kuşum bu kez rüyamda değil, yanıma gelerek durma anneciğim lütfen durma demişti. Çünkü yavrumla benim aramızdaki bağ sözcüklerin çokta önemli olmadığını bir kez daha anladım. Evet yavrum gücüm olduğu sürece babacığının ve güzel gönüllü insanların destekleri ile güzellikleri duyurmaya devam edeceğim. Sen hiç merak etme canımın içi, hiç merak etme...